„Pałac Północy” to druga powieść w dorobku literackim autora, powstała w 1994 roku. Akcję umieścił nie jak się można spodziewać w Barcelonie, ale w Kalkucie w 1932 roku.
Bohaterami historii są Ben, Roshan, Siraj, Michael, Isobel, Seth i Ian- narrator. To wychowankowie domu dziecka, którzy stworzyli coś na kształt tajemnego stowarzyszenia o nazwie Chowbar Society, mają się nawzajem wspierać, dzielić wiedzą i rozwiązywać dziwne tajemnice.
Ben trafił do sierocińca St. Patrick’s w dziwnych okolicznościach, przez 16 lat będzie bezpieczny, jednak, kiedy dorośnie będzie musiał stawić czoło demonom przeszłości, które zniszczyły jego rodzinę.
„Dorosłość nie jest niczym więcej niż odkrywaniem, że wszystko, w co wierzyłeś, kiedy byłeś młody, to fałsz, a z kolei wszystko to, co w młodości odrzucałeś, teraz okazuje się prawdą”. Jednak „Pałac Północy” to nie tylko powieść o dorastaniu, chociaż właśnie wejście w dorosłe życie jest dla bohaterów momentem przełomowym. To również opowieść o przyjaźni, przewrotności losu i o starciu z własną, mroczna połową.
W książce jest spore nagromadzenie wątków nadprzyrodzonych i magicznych, sporo charakterystycznych dla Zafona zagadek i pogrzebanych przez czas historii, jednym słowem sporo powodów, aby po tę powieść sięgnąć.
pomiedzystronami 